Bu, öykününü başlangıcıdır. . Bir gün, köyde yaşayan iki kardeşten büyüğü olan Hasan, ahırda kaşağıyı bulmuştu. Atların tüylerini taramak için kullanılan bu kaşağı, Hasan'ın ilgisini çok çekmişti. Kardeşi küçük kahraman ise ona bakıyordu. Hasan eline aldığı kaşağı ile atın tüylerini sertçe taradı. Bu sırada alet kırıldı. hasan suçu kardeşine attı. Oysa gerçek çok farklıydı. Ben kırmadım , dedi ama kimse ona inanmadı. Lütfen gerçeği söyle, dediler. H 2 gibi saf bir söz istemdi ondan.

Hasan'ın yalanı büyüdükçe, suç daha ağır bir hale geldi.
küçük kardeş, hiçbir şey söylemedi. Çünkü korkmuştu. Babası ise gerçeği öğrenmeden ona ceza verdi. O an, çocuk kalbine acı düştü.
Hasan ise günler sonra hatasını anlamıştı. Vicdan azabı kalbine işlemişti. Küçük kardeşin sessizliği, hikayenin en acı noktasıydı. İşte Ömer Seyfettin in bu öyküsü, bizlere doğruluğun önemini gösterir.

ornek2